Door: Annie Gerretsen

Al enige tijd volg ik als bewonderaar de muzikale reis van Klink. De release van hun EP They Don't Know Yet, was een klinkende avond. Een ontpopping van wat ze al anderhalf jaar aan het vormgeven waren. Want niet alleen de sferische Indie rockmuziek nam het publiek mee, in film werd de échte reis van de band vertoond. De documentaire van de roadtrip door Roemenië vertelde een kleurrijk avontuur door een onbekende wereld. Elke aflevering van de reis hoorde bij een nummer die ze aansluitend speelden.

Spannende drums van Frank Duindam onder een zee van gitaarlicks van Merlijn Verboom en basrifjes van Harm Timmermans, bij titeltrack They Don't Know Yet,  zette de toon voor de rest van de avond. Bij het nummer Give Me Love gaf de mystieke melodie op gitaar een zwoele stroom onder de aanloop ‘you give’.... bij de uithaal ‘you give me love’, hing het publiek aan de lippen van de frontman. Zijn stem doet denken aan een jonge Bob Dylan met eenzelfde noodzakelijke ernst maar een warmer timbre waardoor de boodschap intiemer aanvoelt.

De harde rock brak pas echt door bij het opzwepende nummer Stillborn Breaker. Hier scheurde de gitaren heerlijk door op het pakkende refrein die de leadzanger het publiek in slingerde, bijna als een vraag naar ons, waarop wij enkel springend op konden antwoorden. Verrassend begon Load, vertellend maar als een race tegen de klok, knalde het dak eraf. Bij Hope gaf de banjo een meer Americana aanzet en de meerstemmigheid van de mannen een folk-sound.  

Tegen de achtergrond van een Roemeens landschap van kale vlaktes, besneeuwde bergen en wegen waar met een oude camperbus niet doorheen te komen was, nam je even deel aan Klinks avontuur. 

Ze hadden niet echt een gezamenlijk doel op de reis. De reis was het doel, muziek maken het middel. Gewoon gaan met alleen een gitaar, wat een lef! Geen verwachting en dat al gaf een spanningsveld van een rebel without a clue. Of een jongensdroom die uitkomt.

 https://www.facebook.com/klinkbandofficial